-
1 utkwi|ć
pf książk. Ⅰ vt 1. (zatrzymać) utkwić w coś/kogoś oczy a. spojrzenie a. wzrok to fix one’s eyes on sth/sb, to stare at sth/sb 2. przen. spojrzenie utkwione w dal a gaze fixed on the distance- leżał w łóżku ze wzrokiem utkwionym w sufit he was lying in his bed, staring at the ceilingⅡ vi 1. (uwięznąć) to lodge, to be lodged- kula utkwiła w ścianie the bullet was lodged in the wall- nóż utkwił mu w plecach the knife lodged in his back- mój obcas utkwił w szparze podłogi my heel got stuck in a crack in the floor2. przen. (zatrzymać się) to get stuck- utkwić na wsi to get stuck in the country- utkwiła w biurze po godzinach she was stuck in the office after working hours■ utkwić komuś w głowie a. pamięci to be lodged a. engraved in sb’s memoryThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > utkwi|ć
См. также в других словарях:
utkwić — dk VIa, utkwię, utkwisz, utkwij, utkwił, utkwiony «wbić się, uwięznąć, utknąć» Nóż utkwił w plecach. Kula utkwiła w ścianie. But utkwił w piachu. Obcas utkwił w szparze podłogi. ◊ Coś utkwiło komuś w pamięci, w głowie «coś pozostało komuś na… … Słownik języka polskiego